Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Οι…ευθύνες του Τοροσίδη για την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ



Λένε πως από τότε που βγήκε το συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο. Μετά τη Δευτέρα θα πούμε ότι μόνο όσοι έχουν φιλότιμο, ζητάνε συγγνώμη. Οι υπόλοιποι αρκούνται σε φούστες και ποστίς.
Δύο ηγέτες του ΘΡΥΛΟΥ βγήκαν και παραδέχθηκαν πως έσφαλαν. Ο πρόεδρός του και ο αρχηγός του ζήτησαν συγγνώμη για δηλώσεις ή συμπεριφορές. Κατ’ αρχάς ο Μαρινάκης, θα επιμείνω, δεν είχε κανέναν λόγο να ζητήσει συγγνώμη.
 Οτιδήποτε συνέβη, αν υπήρχε κάτι υπερβολικό, αφορά στον κόσμο του ΘΡΥΛΟΥ.
Ο μοναδικός που όντως έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη
 ήταν...

 ο Τοροσίδης, αλ
 λά και πάλι ο αρχηγός μας έκανε λάθος.
 Μόνο στους συμπαίκτες του και στους φιλάθλους όφειλε συγνώμη όχι γιατί έπαιξε δυνατά, αντρικά και με πάθος τον Αργεντινό με το ποστίς αρσακειάδας, αλλά επειδή όντως στο δεύτερο ημίχρονο ήταν υπέρ το δέον νευρικός, έχασε την ψυχραιμία του, ενώ όφειλε να χειριστεί την κατάσταση όπως ο Νέστορας Ιμπαγάσα.

Άσε τους βαλεντίνους με τις φούστες να κάνουν τσαμπουκάδες και να χάνουν δυνάμεις. Ούτε απάντηση σε προκλήσεις ούτε αποβολή. Όχι τίποτε άλλο, έρχονται τα δύσκολα παιχνίδια με Πανιώνιο και Εργοτέλη, οπότε δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα λείψεις. Διότι με την αναμπουμπούλα που ήθελαν να προκαλέσουν, πιθανώς να νομίζουν πως βρήκαν την ευκαιρία για να κτυπήσουν επιβάλλοντας ποινές εξοντωτικές.

Το ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο αυτό ισχύει, αλλά είναι δυνατόν οι φίλοι οι πανβάζελοι να το ρίχνουν στις διαδηλώσεις. Ρε παιδιά, έχετε δουλειές, ζείτε σε αυτή την κοινωνία, αντιμετωπίζετε τα ίδια προβλήματα και όλη σας η δραστηριότητα είναι συλλαλητήρια στην ΕΡΤ και πριν από αγώνες ποδοσφαίρου; Εδώ πρέπει να βγούμε στους δρόμους για τα 500 πράγματα που μας ρίχνουν κατακέφαλα και το μοναδικό ενδιαφέρον είναι ένα οφσάιντ και μία μετάδοση. Όσα, δηλαδή, θα έπρεπε να μας φέρνουν πιο κοντά όχι για να αγκαλιαστούμε, αλλά να κάνουμε πλάκα, να πειράζουμε ο ένας τον άλλο, να τσακωνόμαστε διαφωνώντας.

Όχι, ρε παιδιά του Παναθηναϊκό, αυτό δεν είναι χείρα φιλίας, φτυάρι ολόκληρο, δεν μας χωρίζει ένα πρωτάθλημα ή ένα γκολ. Κατ’ αρχάς μας χωρίζουν καμιά 15αριά πρωταθλήματα, αλλά μην ξεφεύγουμε. Δεν γίνεται να σηκώνει ο ένας το χέρι στον άλλο για έναν ποδοσφαιρικό ή μπασκετικό αγώνα. Δεν γίνεται σε αυτές τις ημέρες, στις δυσκολίες που έχουμε, να τη στήνουμε έξω από το σπίτι του Τοροσίδη ή του Νικοπολίδη όταν κυκλοφορούν ελεύθεροι όσοι καταδίκασαν το μέλλον των παιδιών μας, των παιδιών σας.

Άντε και τον βρήκες τον Τοροσίδη, άντε και τον πήρες στο κυνήγι. Άντε κι έκανες ό,τι νόμιζες ότι έπρεπε να του κάνεις. Μετά; Δεν θα αισθανθείς όπως ο σκύλος με το αυτοκίνητο; Το έπιασες, τι το κάνεις; Θα γυρίσεις σπίτι και ο λογαριασμός της ΔΕΗ θα είναι λιγότερο φουσκωμένος; Το εισιτήριο στο λεωφορείο θα κοστίζει λιγότερο; Ο μισθός σου αυξημένος; Αν ναι, τότε πείτε μου κι εμένα πού θα είστε να μαζευτούμε να πάρουμε στο… κυνήγι τον Τόρο. Συγγνώμη, Βασίλη, αλλά αν εσύ φταις που μπήκαμε στο ΔΝΤ, τότε το θες το μπερντάκι σου. Επίσης, σκέψου και τι καλό θα κάνει στην υγεία μας ένα τονωτικό τρέξιμο, αφού ούτε ή άλλως δεν σε προλαβαίνουμε. Άσε να ελπίζουμε.


ΠΗΓΗ:championsday.gr