◦Άρθρο του κ. Θωμά Σίδερη
◦Συγγραφέα
Κύριε Παπακωνσταντίνου, πρώην υπουργέ Οικονομικών -τι στην ευχή είστε τώρα, δεν με νοιάζει- διάβασα με προσοχή όλες τις πληροφορίες που δίνετε μέσα από ένα αγγλικό site για το πέτρινο σπίτι σας στη Σέριφο.
Ε λοιπόν, το αποφάσισα! Την πρώτη εβδομάδα....
αμέσως μετά τον δεκαπενταύγουστο, θα πάρω τη γυναίκα μου και τα τρία ανήλικα παιδιά μου και θα κάνω διακοπές στο εξοχικό σας. ΔΩΡΕΑΝ!
Δε θέλω να μου κάνετε τη χάρη. ΤΟ ΑΠΑΙΤΩ. Είναι το μοναδικό ίσως καλό που θα έχετε κάνει μέχρι σήμερα σε έλληνα συμπολίτη σας. Και απορώ γιατί ψάχνετε εναγωνίως σε διεθνή sites να βρείτε πελάτες, αφού υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες σαν και μένα οικογενειάρχες.
Μετά από το σημείωμα αυτό που γράφω ίσως ενδιαφερθούν και άλλοι. Σας παρακαλώ όμως να κρατήσετε μία στοιχειώδη σειρά προτεραιότητας και να αποδείξετε στην πράξη ότι υπάρχει αξιοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο.
Είδα μία προς μία τις φωτογραφίες του σπιτιού σας. Μου αρέσει πολύ. Ακόμα κι αν τα υπνοδωμάτια δεν είχαν μπάνιο, πάλι θα μου άρεσε. Εγώ μένω σε ένα ισόγειο του ’70 που διαθέτει ένα και μοναδικό μπάνιο. Παρότι ζούμε στο σπίτι αυτό πέντε άτομα, βολευόμαστε μια χαρά. Άλλωστε, εμείς οι φτωχοί είμαστε γενικά καλόβολοι άνθρωποι.
Επίσης, δεν θα με πείραζε αν όλα τα δωμάτια δεν έβλεπαν στο απέραντο γαλάζιο. Μετά τη μεταπολίτευση, τόσο το απέραντο γαλάζιο όσο και το απέραντο πράσινο δεν έβγαλαν πουθενά. Αρκεί να πάρω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου και να πάμε κάπου φέτος το καλοκαίρι.
Μόνο μη με ρωτήσετε γιατί δε θα σας πληρώσω. Γιατί, πολύ απλά δεν έχω χρήματα κύριε Παπακωνσταντίνου. Στη δουλειά μου έχουν να με πληρώσουν δύο μήνες, παρότι γενικά είμαι ευσυνείδητος υπάλληλος. Η γυναίκα μου έχασε τη δουλειά της πριν από ένα χρόνο και παρότι ψάχνει κάθε μέρα στον ΟΑΕΔ, δεν έχει βρει τίποτε ακόμα.
Τα χρήματα που είχα στην άκρη για να πληρώσω τις δύο τελευταίες δόσεις από το επισκευαστικό δάνειο που έχω πάρει για το σπίτι μου –αυτό το ισόγειο του ’70 που λέγαμε- τα έδωσα στο φροντιστήριο που πάει η κόρη μου. Θέλει να σπουδάσει αρχιτεκτονική και δεν μπορώ να της στερήσω το όνειρο. Στέρησα όμως δύο δόσεις από την τράπεζα. Δεν πειράζει, θα τις πληρώσω και με το παραπάνω.
Θα με ρωτήσετε ίσως γιατί δεν πάω κάπου πιο κοντά και πιο οικονομικά. Στην Αίγινα ίσως ή στα Μέθανα. Δεν έχω όμως να πάω ούτε εκεί κύριε Παπακωνσταντίνου. Όσο κι αν αυτό σας φαίνεται περίεργο.
Σήμερα το απόγευμα, πήρα τα παιδιά μου και κατεβήκαμε στον Πειραιά για να δούμε τα καράβια που φεύγουν από το λιμάνι. Ήταν και άλλοι σαν και μένα που απλώς κοίταζαν και δεν έφευγαν.
Για μας που μένουμε και περιμένουμε –δεν ξέρω ακριβώς τι- το σπίτι σας στη Σέριφο πραγματικά μου έφτιαξε τη διάθεση. Είπα μέσα μου ότι πάνω που νομίζεις ότι έχουν τελειώσει όλα, ξαφνικά βλέπεις μια χαραμάδα στον ορίζοντα.
Το είπα και στα παιδιά μου και τους άρεσε πολύ η ιδέα να πάμε στη Σέριφο φέτος το καλοκαίρι και να κάνουμε έστω και για μια εβδομάδα διακοπές στο υπέροχο σπίτι σας.
Επειδή όμως ίσως κάνετε πονηρές σκέψεις για να σας δώσω το επίδομα αδείας των εκατόν ενενήντα ευρώ που μου αναλογεί, κάνετε μεγάλο λάθος. Θα το κρατήσω για να παίρνω σουβλάκια στα παιδιά μου.
Τώρα εσείς μπορεί να νομίζετε ότι σας κάνω πλάκα. Αλλά εγώ ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΩ. Και μάλιστα, ποτέ δεν έχω πει πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου