Διανύουμε τις τελευταίες ημέρες του θέρους και οδεύουμε προς ένα χειμώνα τον οποίο τα δελτία «ειδήσεων» των καθεστωτικών ΜΜΕ χαρακτηρίζουν «δύσκολο» και «κρίσιμο» εξαιτίας των «ιδιοτροπιών» των αγορών και της πρόθεσης των ηγετών της ΕΕ να υποβάλλουν την Ευρώπη σε ακόμη μεγαλύτερες δόσεις του «φαρμάκου» της λιτότητας και της άγριας περικοπής των δημοσίων δαπανών με το οποίο επιχειρούν ανεπιτυχώς να τη βγάλουν από την κρίση –ενώ στην πραγματικότητα ο χειμώνας που έρχεται είναι όντως «δύσκολος» και «κρίσιμος» αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Πέρα όμως από την επίπλαστη πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν...
τα ΜΜΕ, σε ένα ξένο επισκέπτη ελάχιστα πράγματα δείχνουν πως η χώρα βρίσκεται σε κρίση και διατεταγμένη παρακμή: τον Αύγουστο το Αθηναικό Άστυ «άδειασε» από κόσμο όπως κάθε χρόνο, τα νησιά κατακλύσθηκαν από παραθεριστές ενώ και οι πλατείες των εγκαταλελειμένων ορεινών περιοχών γέμισαν με ανθρώπους –εκείνους που ξενιτεύτηκαν πριν από δεκαετίες στην Αθήνα ή και στο εξωτερικό μαζί με τους αστούς πλέον απογόνους τους.
Πραγματικά, αν κάποιος επισκέφθηκε κάποιο τοπικό πανηγύρι τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου, θα διαπίστωσε ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει προς το χειρότερο αλλά αντίθετα, σε σχέση π.χ. με τη δεκαετία του ’80 υπάρχει εμφανής βελτίωση στην αισθητική της ένδυσης των ανθρώπων και πρωτίστως στον αριθμό και την ποιότητα των αυτοκινήτων τους.
Είναι σαφές πως οι συνθήκες που διαμορφώνονται από τον κοινωνικο-οικονομικό μετασχηματισμό της Ελλάδας με το πρόσχημα της κρίσης, δεν έχουν πλήξει ακόμη καίρια την ύπαιθρο ή την καρδιά της ελληνικής κοινωνίας: την ελληνική οικογένεια και τον πυρήνα της, τα μεγαλύτερα ηλικιακά τμήματα του πληθυσμού τα οποία μόχθησαν και έφτιαξαν περιουσίες τις περασμένες δεκαετίες των «παχιών αγελάδων» και της απουσίας διατεταγμένης κρατικής κακοδιοίκησης.
Σε αυτούς ακριβώς τους παράγοντες οφείλεται το γεγονός ότι ο εσωτερικός τουρισμός δεν σημείωσε σημαντική κάμψη, οι ταβέρνες και τα πάσης φύσεως κέντρα διασκέδασης ήταν γεμάτα και αυτό το καλοκαίρι, ενώ ακόμη και οι άνεργοι ή η γενιά των 540 (πια) Ευρώ πήγαν διακοπές χάρις στις «ενισχύσεις» από το «βαλάντιο» του «μπαμπά και της μαμάς» ή στο σπίτι «του παππού και της γιαγιάς στο χωριό».
Κι όμως παρά την εικόνα ενός καλοκαιριού στο οποίο φαινομενικά «τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει», η κρίση είναι παρούσα οι δε ενδείξεις της είναι ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα βαθύνει τόσο ώστε πιθανότατα σε ένα χρόνο θα θυμόμαστε το φετινό καλοκαίρι ως «το τελευταίο καλό που ζήσαμε».
Η μετανάστευση του ανθού της νεολαίας –άνθρωποι με πτυχία και γλώσσες- η ύπαρξη 700.000 επίσημα καταγεγραμμένων ανέργων (κι άλλων τόσων οι οποίοι χάρις στις κυβερνητικές «αλχημείες» δεν καταγράφονται), το «λουκέτο» καταστημάτων που αγγίζει το 30% σε ορισμένες εμπορικές οδούς της Αθήνας και άλλων πόλεων δεν είναι απλά στατιστικές: είναι η πραγματικότητα και συνάμα το προμήνυμα της εξόντωσης της μεσαίας τάξης.
Αυτά τα μεσαία στρώματα αποτελούν τη «ραχοκοκκαλιά» της Ελληνικής κοινωνίας, τον «εθνικό κορμό» όπως χλευάσθηκε κάποτε για την ιδιοτελή όσο και αφελή νομιμοφροσύνη του απέναντι στην ολιγαρχία που μας κυβερνά.
Εδώ και αρκετά χρόνια όμως αυτή ακριβώς η μεσαία τάξη, παρά τις πολιτικές αμαρτίες της, συνιστά το «κοινωνικό κράτος» που -ουδέποτε υπήρξε στη χώρα μας ως κρατικός θεσμός: συγκρότησε τον κοινωνικό ιστό, διαμόρφωσε ένα κοινωνικό δίκτυο προστασίας και αλληλεγγύης το οποίο προστατεύει τα ασθενέστερα εισοδηματικά στρώματα και τη νεολαία από την «κινεζοποίηση» -φτωχοποίηση & αφαίρεση εργασιακών, ασφαλιστικών και κάθε είδους δικαιωμάτων- που τους επιφυλάσσει η ασκούμενη από διαδοχικές κυβερνήσεις νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Αυτή ακριβώς τη «ραχοκοκκαλιά» του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, επιδιώκει να σπάσει η κυβέρνηση Παπανδρέου με την άγρια όσο και κοινωνικά άδικη φορολόγηση εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων, τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων φορέων με τη συνακόλουθη απόλυση εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, την «απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων» που οδηγεί στη δημιουργία ολιγοπωλίων ή και μονοπωλίων από λίγους ισχυρούς «επενδυτές», την εκποίηση του εθνικού πλούτου μέσω της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΚΟ, εκτάσεις του δημοσίου κτλ.).
Το νέο κύμα μέτρων που έχει ήδη εξαγγείλλει, θα εντείνει τις συνθήκες ασφυξίας στην αγορά, θα πολλαπλασιάσει τα «λουκέτα» στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και θα επιταχύνει τους ρυθμούς εξάλειψης των ελεύθερων επαγγελματιών και κατ’επέκταση κάθε αυτοαπασχολούμενου.
Αν αφεθεί να επιτύχει στους στόχους που έχει θέσει με πρόσχημα τα διαδοχικά Μνημόνια και το χρέος, ο κοινωνικός κατακερματισμός, η «υπαλληλοποίηση» και «κινεζοποίηση» του ελληνικού πληθυσμού θα είναι πλήρης: τον «εθνικό κορμό» θα αντικαταστήσει μια μάζα νεόπτωχων μεσηλίκων και γερόντων ανίκανη να υποστηρίζει τη διογκούμενη στρατιά χαμηλόμισθων κι ανέργων που θα έχουν πια αφεθεί έρμαια στις ορέξεις των «επενδυτών» οι οποίοι ελέω Παπανδρέου θα έχουν ιδιοποιηθεί τον εθνικό μας πλούτο και εκτός της κυβέρνησης θα ελέγχουν πλήρως την οικονομία και κατ’επέκταση την κοινωνία.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου γνωρίζει άριστα πως το «κλειδί» που θα ανοίξει την πόρτα για την δημιουργία αυτής της εφιαλτικής «νέας Ελλάδας» είναι η διάλυση της μεσαίας τάξης, η καταστροφή του μοναδικού εναπομείναντος ισχυρού αναχώματος της ελληνικής κοινωνίας που εμπόδιζε εδώ και χρόνια το μετασχηματισμό της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα, δηλαδή την «κινεζοποίησή» της.
Υπό αυτή την έννοια, το καλοκαίρι που τελειώνει, θυμίζει κάτι από τις «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας»: προμηνύεται μία έκρηξη μετά από την οποία τίποτε δεν θα είναι όπως πριν, ούτε τα καλοκαίρια, ούτε οι χειμώνες, ούτε η ίδια η Ελλάδα.
Μετά από αυτή την «έκρηξη» που μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση με το νέο Μνημόνιο και τον επονείδιστο Εφαρμοστικό νόμο του, δεν θα υπάρχουν πια «βαλάντια του μπαμπά και της μαμάς» για τους νέους των 540 Ευρώ ή για τους άνεργούς, ούτε «το σπίτι του παππού και της γιαγιάς στο χωριό» αφού θα είναι ασύμφορη η συντήρησή του με τη φορολογία που θα επιβληθεί.
Ακόμη και η εσωτερική μετανάστευση θα είναι πια δύσκολη και όσοι θα φυτοζωούν στις πόλεις των λουκέτων και της κατάθλιψης θα μακαρίζουν (και ταυτόχρονα θα καταριούνται επειδή εκείνοι «πρόλαβαν») τους 100.000 Αθηναίους που κατά το τελευταίο έτος μετεγκαταστάθηκαν στην επαρχία.
Αν θέλουμε να περισωθεί κάτι από την Ελλάδα που γνωρίζαμε και αγαπήσαμε, θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε η επικείμενη «έκρηξη» να μην προέλθει από την κυβέρνηση Παπανδρέου και τα άνομα συμφέροντα που εξυπηρετεί αλλά από την ανθρώπινη ραχοκοκκαλιά της πατρίδας μας την οποία επιχειρεί να σπάσει.
Γιάννης Νάκος
http://www.tsantiri.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου