Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

H Ελλάς είναι προορισμένη να ζήσει και θα ζήσει (οι Έλληνες πάλι όχι)




Αυτή τη στιγμή που γράφω τούτο το κείμενο έχουν ανακοινωθεί τα νεότερα μέτρα της κυβέρνησης. Πραγματικά δεν γνωρίζω αν έως ότου το τελειώσω θα έχει ανακοινωθεί το επόμενο κύμα μέτρων μέχρι να ακολουθήσει το επόμενο, επίμετρο μίας κυβέρνησης. Το μαρτύριο της σταγόνας, χωρίς κανένα μέτρο. Οι α-μετροεπείς κυβερνώντες έχουν τουλάχιστον πάψει να διαβεβαιώνουν ότι θα βγούμε στις περίφημες αγορές το...
2011 ή το 2012• απλώς δεν βάζουν πια τελεία στα μέτρα και την ακατάσχετη μετρολογία. Η ζωή συνεχίζεται, τα μέτρα συνεχίζονται, οι προσπάθειες «ανάταξης της οικονομίας» συνεχίζονται, εμάς δεν μάς βλέπω να πολυσυνεχίζουμε.

Πέραν των γνωστών αμαρτιών που σωρεύονταν επί δεκαετίες, σήμερα εισπράττουμε τα επίχειρα της καταστροφικής ανικανότητας, μιας κυβέρνησης που δεν τόλμησε να μειώσει το κράτος, να συγκρουστεί με συντεχνίες και κατεστημένα συμφέροντα, που δεν μπόρεσε να βάλει σε τάξη στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό μηχανισμό, που δεν προσπάθησε να αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη, που δεν στάθηκε ικανή να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία όταν μπορούσε. Αλλά θα μου πει κανείς, είναι ικανοί οι διαχειριστές της μετριότητας και οι εραστές της εξουσίας για τέτοια πράγματα;

Από το κίνημα των Αγανακτισμένων στην Ελλάδα των κατεστραμμένων. Η μέγγενη στην οποία έχουμε παγιδευτεί μοιάζει να μην έχει διέξοδο. Σαν τα πειραματόζωα, βρισκόμαστε σε ένα λαβύρινθο από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Μίλησε κανείς για εκλογές; Μήπως το κίνημα “Δεν πληρώνω” η ΝΔ, το ΚΚΕ ή οι ταχέως παρακμάζουσα Αστερόεσσα θα σώσουν την κατάσταση; Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις, δεν υπάρχουν τεχνητές αναπνοές δεν υπάρχουν από Μηχανής Θεοί, υπάρχουν μόνο προβλήματα πάνω σε άλλα προβλήματα, ακόμη και την ελπίδα μας στερούν οι φαυλεπίφαυλοι εντός και εκτός των τειχών ηγετίσκοι.

Στον βουβό πόλεμο της κρίσης, μέρα με τη μέρα μετρώ γύρω μου όλο και περισσότερα θύματα• πρόσωπα πελιδνά, γεμάτα απόγνωση, χωρίς χρήματα ή εργασία, χωρίς άλλη αντοχή ή απαντοχή, με ζωή βίαια στραπατσαρισμένη, ανθρώπινα ερωτηματικά δίχως απαντήσεις. Ένα αναπάντεχο οικονομικό Βιετνάμ για το οποίο δεν ήμασταν προετοιμασμένοι και είναι δύσκολο να το εκλογικεύσουμε. Μία διακεκαυμένη ζώνη δίχως έξοδο διαφυγής.

H Ελλάς είναι προορισμένη να ζήσει και θα ζήσει. Οι Έλληνες πάλι, όχι ώς φαίνεται. Η διαρκής φορολογική αφαίμαξη οδηγεί μόνο σε ένα σκοτεινό αδιέξοδο χωρίς τα πρωθυπουργικά ξέφωτα. Και η εγχείρηση αποτυγχάνει, και ο ασθενής πεθαίνει. Πολυεπίπεδη χρεοκοπία.


Στέλιος Ν. Κάνδιας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου